Trots

Home / Posts tagged "Trots"
Joyce

Joyce

De start van een Doen dag.

Je komt spelen bij Doen. Wij zorgen dat de ruimte waar je mag spelen voorbereid is. Alle materialen liggen voor je klaar. We hebben overal meer exemplaren van.

We begroeten elkaar als je binnenkomt en je moeder vertelt hoe het met je gaat. We zien jou, hebben oogcontact en we betrekken jou in ons gesprek. We krijgen een glimlach van jou. Je moeder neemt afscheid en verteld dat mama gaat werken en dat jij vandaag mag spelen bij Doen.  We hebben een kort contact moment. Je moeder vertelt dat ze jou aan mij gaat geven.
Er komt een glimlach op je gezicht en je moeder geeft je aan mij.

Samen kijken we de groep rond, je kijkt om je heen en je weet vast waar alles ligt. Zou je thuis al bedacht hebben waar je mee wil spelen! Ik vertel wie er al bij Doen zijn en wie er vandaag voor jou gaan zorgen.

Ik leg je op je rug op het kleed. Om je heen leg ik materialen, je draait naar je zij en ziet wat er staat. Er staat een giraffe en een groen bakje.  Je draait je naar je andere zij, je kijkt en pakt de bal. Deze bal pak je over in je andere hand, opnieuw kijk je en draait naar je andere zijde. De bal nog in je linkerhand, met je rechterhand pak je de andere bal. Nu heb je ze allebei. Je gaat op je rug liggen met in iedere hand een bal, je ontdekt ze op je eigen manier. Zo lang als jij dat wil. Ik kijk op een afstandje toe en geniet van de manieren waarop jij werkt met de ballen. Je hand draait, kantelt en je tikt de ballen tegen elkaar. Je verplaatst de ballen dicht bij je gezicht. Zo voel je met je gezicht het materiaal van de bal. Na al dat spelen word je moe. Ik kom naast je zitten en vertel dat ik je op ga tillen om te gaan slapen. We maken oogcontact, inmiddels liggen de ballen naast jou, ik til je op en samen gaan we naar het aankleedkussen. Ik vertel je wat je gaat Doen. Je mag zo gaan slapen, ook vertel ik jou over wat ik je allemaal zag Doen met de ballen. Geïnteresseerd kijk je mij aan. We genieten samen van het samenzijn met alle aandacht en tijd voor elkaar!

 

 

 

 

Amanda

Amanda

Met veel gedrevenheid en passie ben ik als onderdeel van een ervaren team werkzaam bij Kindercentrum Doen.
Een fijne, warme en ruime plek waar we elke dag dag met veel liefde en rust kinderen en ouders ontvangen voor een fijne Doen dag.
Mijn passie voor het jonge kind maakt dat ik elke dag opnieuw nieuwsgierig ben naar elk kind.

Wie ben jij? Hoe voel jij je vandaag, wat heb jij nodig en wat laat jij mij zien?
Met respect, structuur en voorspelbaarheid op de groep probeer ik die emotionele veiligheid te creëren die kinderen zo nodig hebben om tot ontwikkeling te komen.

Een plek waar je jezelf mag zijn en waar je in je eigen tempo mag ontdekken. Komen er dan tranen omdat mama weg is, dan knuffelen we tot je weer verder kan.
Ben je moe en wil jij liggen dan mag jij liggen tot je weer zover bent om verder te kunnen.  Wil jij dan klimmen, dan ben ik benieuwd wat jou plan is en hoe je dat aanpakt.
In nabijheid van ons zelf ervaren en voelen, dat hoop ik te kinderen mee geven, leren vertrouwen op jezelf en leren waar jou grenzen liggen.

Met beeld en tekst hoop ik u mee te nemen in mijn nieuwsgierigheid en zal ik proberen zichtbaar te maken welke ervaringen uw kind op doet en ons op een Doen dag laat zien.

 

 

Amber

Amber

Dag bloem, wat ben jij mooi! 

Samen met een groepje kinderen loop ik over de dijk. De zon schijnt en de natuur omringt ons op zijn allermooist. Ik geniet! Even stilstaan bij hoe mooi het is. Het valt mij op dat de kinderen hetzelfde doen. Ik denk niet alleen dat ze genieten, ik weet het, lees het af op hun gezichten.

De kinderen ontdekken ondertussen van alles; takken, een boot die rustig langs vaart, een bankje om even op te rusten en bloemen die langs de kant van de dijk in volle bloei staan.

Wauw, deze is mooi” roept een meisje. Ze zakt door haar knieën en bewondert in alle puurheid een paardenbloem. Er staan talloze paardenbloemen, maar deze paardenbloem verdient blijkbaar haar volle aandacht. Ze plukt de bloem en laat hem trots aan mij zien. Ik vang snel het moment in een foto. Ze vertelt over de bloem; welke kleur hij heeft, hoe hij ruikt, dat hij een korte steel heeft en ze probeert alle blaadjes te tellen. Ik geniet van alle informatie die zij mij geeft, hoef niets te zeggen of te vragen. Ze ervaart, ontdekt, leert en verwondert zelf… Vanuit haarzelf. Niet omdat ik dit van haar verlang. Ik ben daar alleen om de voorwaarden te scheppen en haar de omgeving te bieden waarin zij dit zelf kan doén. Hoe mooi is dat?

 

 

Malou

Malou

Samen met mijn man en twee meiden woon ik in Zwolle.
In 2017 mocht ik een collega worden van team Doen, een waardevolle toevoeging voor mij als persoon en in mijn ontwikkeling als Pedagogisch Medewerkster. Er ging een wereld voor mij open, die ik nog steeds ontdek.

Het geeft mij een speciaal gevoel onderdeel te mogen zijn van de ontwikkeling van het kind en het van zo dichtbij mee te mogen maken. De stappen die het kind maakt, elke stap groot en klein even belangrijk. De mogelijkheid bieden om vrij en zelfstandig te kunnen bewegen en denken. Een voorbereide omgeving te creëren waarin het kind zijn vaardigheden kan ervaren en herhalen. Op die manier de bewegingen en zijn lichaamsbesturing zich eigen te maken. Wat bijzonder om samen met ouders hier getuigen van te mogen zijn en dit met elkaar te kunnen delen.

 

 

Intocht

Sinterklaas kwam op 14 november aan in Nederland. Bij Mijnpippa zijn de meeste kinderen al druk met sinterklaas en de pieten. Vandaag maakte we een boot. De kinderen mochten met waterverf hun eigen creatie maken. Op deze tekening gemaakt door een 3-jarige kwam heel duidelijk het verhaal van de intocht naar voren. Waarbij er een vuurtje werd gestookt. Eerst tekende hij sinterklaas en daarna werd het vuurtje stoken getekend. Dat had duidelijk heel veel indruk gemaakt!

Schermafbeelding 2015-11-24 om 21.02.26

Kijk en geniet!

Ook nu op de website de eindpresentatie van de opleiding Montessori pedagogiek!

Kijk en geniet!

Bij

Wij maakten deze week een bij! Ik ben altijd opzoek na de manier waarop de kinderen zelf de activiteit voor het allergrootste deel zelf kunnen doen. Het is natuurlijk heel makkelijk dat ik alles klaar leg. Stuur hoe het gedaan moet worden en dat kinderen gewoon doen zoals wij dat willen. Dat is wat ik niet wil. Hun eigen invulling is daarbij voor mij heel belangrijk. Dus zo bedacht ik een bij maken. Maar hoe kunnen we dat doen. Ik zette kind op tafel zette verf en kwast erbij en keek wat er gebeurde. Kind koos om zelf de kwast te pakken en de verf op zijn voet te doen. Wow!  Bij kinderen is de voet niet alleen de onderkant (dat “moest” natuurlijk wel want die hadden we nodig op het papier) maar ook de zijkant en bovenkant.    We plakten de oogjes erop en met pen tekenden we de lijnen. 90% van de tijd waren de kinderen zelf druk met de activiteit. Voet verven is een ware uitdaging als je 2 of 3 bent! Opperste concentratie!

 

Vaderdag

Ook dit jaar hebben we voor vaderdag iets moois gemaakt. Ik wilde heel graag iets maken waar de kinderen een groot aandeel in hadden gehad. Zo maakte we fijn deeg (bloem, water en zout) een handafdruk. Kinderen vonden het reuze interessant om te zien hoe dat ging en voelde. Iedereen vond het reuze interessant. Na het drogen van het deeg mochten ze het zelf verven. Kleuren kiezen en pimpen maar. De handen werden echte kunstwerken. Maar om een cadeautje hoort een papiertje. De kinderen maakten hun eigen inpakpapier.  Ieder kind maakt zijn eigen kunst voor hun papa. Het eindresultaat is prachtig!

 

Onze site gebruikt Technische cookies om de site te laten werken, klik op OK om te accepteren. .

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Sluiten